Over de kwaliteit van relaties
Re-flect van Matthias Haspeslagh
Ik zou kunnen schrijven over heel wat recente gebeurtenissen en ontwikkelingen. In de markt, in onze eigen organisatie, bij ons team én bij mezelf. Al is het nog het meest zuiver om alle inhoudelijke details gewoon weg te laten. Deze RE-flect spreekt voor zichzelf. Waar het namelijk om draait is het volgende: de kwaliteit van relaties. Dit thema komt – merk ik – nu en dan wel aan bod in deze RE-flect reeks. Met een reden dus, zo leerde ik deze week nog. Tijd dus voor een nieuwe editie. Eentje helemaal toegewijd aan die o zo belangrijke relaties.
De concrete aanleiding is de vaststelling dat elke externe prikkel een bestaand systeem (eventjes) onder druk zet om opnieuw zijn plooi te vinden. Denk maar aan een team dat verandert (yep, wij hebben nu effectief zelf ook goeie mensen op de payroll. Dat kan je trws zien op de foto :-), welkom Jason Balfoort! ), een grote deal die valt (of net niet), een Raad van Advies die een volgende fase ingaat, …. Je voelt aan jezelf en de collega’s dat het opnieuw zoeken is. Naar je plek, naar de balans en naar de interne orde. Naar wie welke rol opneemt in de nieuwe samenstelling, enz. Daar had ik de laatste dagen en weken wel wat moeite mee. Tot vandaag! Tot het inzicht dat we nood hebben aan een nieuwe – nog niet eerder gedefinieerde – rol. Eentje die bovendien – volgens mij – in elke organisatie zijn plaats mag hebben: die van de CRO!
De wat? De CRO! De Chief Relations (& Resources) Officer. Om het met gewone woorden te zeggen: de persoon in de organisatie die het mandaat krijgt om te checken hoe de (interne en externe) onderlinge relaties lopen. En als het eventjes kan: de persoon die ook checkt hoe het met de resources gesteld is: met de energie van de mensen. (In ruimere zin en in kleine(re) KMO’s zou je kunnen stellen dat de CRO ook verantwoordelijkheid neemt over de “echte resources” zoals financiën, mensen & productiviteitsplanning, kennis & competenties, R&D & producten/diensten, IT & technologie, enz.)
Maar goed, terug naar die relaties dus! Want daar ging het in die podcast over. We leven in een wereld waar steeds meer meetbaar is en tastbaar gemaakt wordt. Data, AI, chatgpt … het is intussen niet meer weg te denken uit ons leven. En toch bestaat er ook heel wat informatie die niet of moeilijk gemeten kan worden. Denk maar aan hoe je je voelt, aan de dynamiek in een team, aan de kwaliteit van relaties, enz.
Bij heel weinig bedrijven – zoniet geen enkel – staat die kwaliteit van relaties op het KPI dashboard van directie. We kunnen het niet meten, dus kunnen we er ook niet op sturen. Maar het is niet omdat het niet (of moeilijk) gemeten kan worden, dat het niet bestaat of geen waarde zou hebben.
Kortom
Daarom een pleidooi om ook aandacht, tijd en liefde te besteden aan elementen die eerder onzichtbaar een rol spelen. Om een gesprek te durven hebben over hoe je je tegelijk vrij én verbonden kunt voelen om te presteren én te genieten. Dat is wat een CRO volgens mij doet. Investeren in de kwaliteit van relaties en zo zorgen voor een sterk fundament. Ik wens het elke organisatie toe! Leve de CRO!
Ps: Dat het vandaag blijkbaar Valentijn is, is puur toeval. 🙂
